Heimilismenn búinir að fá 3ja skammtinn af bóluefni - en eru samt fangar

Þrátt fyrir að vera búin að fá örvunarskammtinn gegn Covid eru reglur inni á dvalarheimilum aldraðra svo stífar að meira frelsi er á Litla Hrauni.

Bréf til aðstandanda

Kæru aðstandendur

Við viljum ítreka fyrri sendingu til ykkar um reglur sem eru í gildi hér á Lundi vegna ástandsins í samfélaginu sökum Covid.

 Allir gestir eru beðnir um:

1. Að spritta sig við komu í hús

2. að bera grímu á meðan á dvöl stendur

3. að dvelja eingöngu á herbergi heimilismanns á meðan á heimsókn stendur

4. að staldra ekki við á göngum og tala við starfsfólk heldur hringja í okkur

5. að dvelja ekki í sameiginlegum rýmum

6. að fara ekki með íbúa af heimilinu

 Við biðjum gesti að koma ekki í heimsókn ef þeir:

Eru í sóttkví eða smitgát.

Eru í einangrun (einnig meðan beðið er niðurstöðu úr sýnatöku).

Hafa verið í einangrun vegna COVID-19 smits og ekki eru liðnir 14 dagar frá útskrift.

Eru með einkenni (kvef, hósta, hita, höfuðverk, beinverki, þreytu, kviðverki, niðurgang).

Hafa dvalið erlendis undanfarna daga og eru ekki komnir með neikvæða niðurstöðu úr skimun eftir komuna til landsins. Þetta á við um bólusetta gesti, óbólusettir þurfa að gangast undir tvöfalda skimun og sóttkví einsog reglur á landamærum segja til um.

Þessar reglur eru til þess gerðar að vernda íbúa okkar fyrir smiti

 

Jú jú reglurnar eru til að vermda íbúa gegn smiti, en til hvers er þá bólusetningin og örvunarskammturinn?

Á hvaða leið erum við eiginlega

Allt virðist þetta stefna í einu og sömu áttina. Ekkert að því sem að sagt var um Co_vid og bólusetningar með þessum líka frábæru bóluefnum stendur - heldur er það á verulega fallvöltum fótum. BLEKKINGAR OG AFTUR BLEKKINGAR og almenningur gengur í stríðum straumum í átt að feigðarósi. 

Þetta er mín upplifun og niðurstaða, þar sem að ekkert af þessum íþyngjandi aðgerðum á skerðingu frelsis almennings og sem eru í bága við skjalfest mannréttindi, virðast vera rökréttar. Það er eins og það sé verið smám saman að venja okkur við skerðingarnar, loforð um að þeim verði aflétt eru skammvin og má segja í mýflugumynd. Óttastjórnunin er allgjör og hamrað með sleggjunni stanslaust. 

Þetta hræðir mig mikið meira en Kó-róna-veiran. Í öllum fréttatímum eru fréttir af smitum og vandræðum heilbrigðisstéttanna. En þau vanræði eru meira fráflæðisvandi, frekar en drepsóttin Covid, sem er ekki nein alvöru drepsótt, því að stærsti hluti smitaðrar verða lítið eða ekkert veikir. Vissulega veikjast sumir alvarlega, en alls ekki nógu margir til að hægt sé að réttlæta þessar aðgerðir sem hafa lamandi áhrif á allt mannlíf og rekstur fyrirtækja. Við þetta verður ekki unað og það er kominn tími til að við sem að sjáum þetta sem ógn við frelsi og lýðræðið förum að hafa mikið hærra en hingað til. Krefjumst þess að RUV sem við erum skylduð í sköttunum okkar til að greiða til og á að vera miðill allra landsmanna, fari að hleypa okkar röddum að líka, á því eigum við fullan rétt. 

Birgir Þórarinsson hleypur úr vinnu sem að kjósendur útveguðu honum - en heldur samt fullum réttindum og launum

 Jú - þetta eru svik við kjósendur. Þetta er ekki alveg sami gjörningurinn þegar að tveir úr Flokki fólksins voru reknir úr þeim flokki og sátu fyrst um sinn flokkslausir inni á þingi - áður en þeir gengu svo til liðs við Miðflokkinn, sem að jú bauð þá velkomna og má vel vera að það hafi verið umdeilt.

Hins vegar er þingmaður sem að kemst inn á þing í gegn um ákveðinn flokk í vinnu hjá þjóðinni og á hinum almenna vinnumarkaði er það þannig, að ef að einhver er rekinn úr vinnu, þá ber atvinnurekendanum að borga uppsagnarfrest, nema sannast hafi lögbrot, t.d. þjófnaður eða þannig. En ef þú segir sjálfur upp þá fyrirgerirðu hluta af þínum réttindum ef ekki öllum og ert jafnvel í skuld við atvinnurekendann, ef að viðkomandi gengur út og skilur við sig með allt í ólestri. Þú getur ekki sagt upp og fengið uppsagnarfrestinn borgaðan, nema að vinna hann. Eftir því sem að ábyrgðin er meiri á viðkomandi sem að hleypur úr starfi, er mögulegt að draga laun af viðkomandi.

Hvernig má það vera að maður sem að fær 2 miljónir á mánuði, ef að það er rétt sem að Inga Sæland segir um kaup og kjör alþingismanna, geti bara haldið sínum kjörum, þegar að hann ákveður sjálfur að hætta að vinna fyrir þann flokk sem að hann fer inn á alþingi fyrir og það korteri eftir kosningar. Ég sem kjósandi Miðflokksins vil fá að kjósa aftur. Það er greinilega eitthvað mikið að okkar kosningakerfi og þetta er skrumskæling á lýðræðinu að menn geti bara gert svona og komist upp með það. 

Þetta hafa alþingismenn stundað lengi, svokallaðir flokkaflakkara, en aldrei samt svona stuttu eftir kosningar. Kjósendur eru einfaldlega misnotaðir og það virðist bara vera löglegt, en siðlaust er það. Það þarf að setja reglur um hvernig alþingismenn geta hætt störfum fyrir þann flokk sem þeir eru kosnir á þing fyrir. Þetta á ekki að vera einhver hentistefna þeirra sem á alþingi sitja. Að menn geti farið með ábyrgð sína eftir hvernig þeir fóru fram úr að morgni dags og leið bara þannig að núna ætluðu þeir að fara að vinna fyrir annan flokk á alþingi, en með umboð frá kjósendum um vinnu í ákveðnum flokki. Almenningur á betra skilið. 

 

Ekki má skrifa C0-vit - smá fölsun út af ritskoðun Facebook

Síðasta bloggið sem að ég setti inn þann 30.sept og deildi yfir á facebook á vegginn minn, fer ekki lengra en þangað og verða því vinir mínir á facebook ekki varir við færsluna - nema hreinlega fara inn á minn vegg. Eins held ég að sé með þessa skemmtilegu skopmynd út MBL sem að maðurinn minn setti inn á sinn vegg. Textinn sem að hann setti inn vísaði ekki til C0-við en aðeins er minnst á þetta í skopmyndinni sjálfri, þannig að það virðist vera að bæði mynd og texti séu ritskoðuð. Ég ætlaði að deila þessu yfir á minn vegg frá manninum mínu og upp kom gluggi með viðvörun frá facebook um C0/vi-d reglur. Ég deildi því engu síður, en myndin fór jú inn á vegginn minn, en ekki lengra, enginn af okkar vinum fékk þetta inn á sitt facebook hús, hefðu þurft að fara inn á okkar vegg til að sjá þetta, vinir sem að erum í miklum samskiptum við okkur bæði á facebook og utan hennar í raunveröld. Hér kemur svo myndin, ég mun deila þessu yfir á mitt facebook, en veit ekki hvernig facebook mun svo ritskoða. Mér finnst þetta skuggalegt - hvar er tjáningarfrelsið???

Hvenær fær almenningur sinn stjórnarskrárvarinn einstaklingsrétt aftur?

Í þessu Covid 19 fári hefur undanfarin tvö ár verið smám saman að skerða rétt almennings alltaf meir og meir - þ.e. ferðafrelsi og skikkun á að hafa grímu fyrir vitunum. Þó að stór hluti almennings sé bólusettur, þá er ennþá verið að testa hvort við mögulega höfum Covid, þrátt fyrir að vera fullfrísk og einkennalaus. Hvað gefur stjórnvöldum þennan rétt, ég get ekki séð að hér sé verið að verja neitt, nema kannski valdið yfir almenningi, að sjá hversu langt er hægt að ganga með þessari ofurstjórnun.

Við hjónin fórum í frí í tvær vikur til Teneríve og keyptum flug með Play. Við erum það sem heitir fullbólusett og ég tek það fram, að ég lét einungis bólusetja mig vegna þess fyrirheitis að þá fengi ég aftur stjórn yfir eigin lífi, en ekki vegna ótta við Covíd. Ég hefði kannski bara betur sleppt því að fara í bólusetningu, þar sem það virðist litlu breyta. 

Þegar við förum að tékka okkur inn í flugið út, kemur í ljós að ekki var nóg að tékka sig inn á síðu 
Play og setja þar inn allar sínar persónuupplýsingar, kyn, aldur, ríkisfang, vegabréfsnúmer, heimilisfang, ástæðu ferðar - heldur áttum við að fylla út nákvæmlega sömu upplýsingar á einhverju öðru appi til að fá einhvern kóða, svo að við mættum fljúga út í frí. En til þess að einfalda málið, lét starfsmaður flugvallarins okkur fá blað til að fylla út og sagði að nóg væri að sýna það á flugvellinum úti við komuna, sem og að við gerðum. Þegar að út var komið dugði þetta ekki og þurfum við að hlaða niður þessu appi og fylla út, til að fá að fara í gegn um flugvöllinn. 

Ekki tók svo betra við á leiðinni heim. Ég fór inn á Covid.is til að skoða reglurnar og las mér til um að ekki þyrftu fullbólusettur einstaklingur á þessu PCR testi að halda til að koma heim. Ég tékkaði okkur því inn í flugið áhyggjulaus. Þegar við erum komin að borðinu til að vigta farangurinn og fara í flugið, þá kom nú annað í ljós, því að ekki átti að hleypa okkur úr landi án þessa test, sem að kostar fleiri þúsund krónur að fá og það langa bið að við hefðum misst af fluginu. Ég neitað að hreyfa mig og sagðist ekki fara frá borðinu fyrr en mér yrði hleypt í gegn, ég væri íslenskur ríkisborgari og ef þeir vildu eitthvað test á Íslandi, þá yrði það bara tekið á flugvellinum þar. Þegar ég neitaði að fara frá tékk inn borðinu, var mér hótað lögreglu, en ég var tilbúin að taka slaginn. Ég vissi að ég á stjórnarskrá varinn rétt til að fara heim til mín, þar sem að ég var engin ógn við neinn, né hafði brotið eitthvað af mér. Eftir mikið þref og símhringingar í yfirstjórn Play var ákveðið að hleypa okkur í flugið, en þá vantaði okkur þennan kóða aftur. Við áttum sem sagt að ná í annað app og skrá aftur sömu upplýsingar og þegar að við fórum út. Upplýsingar sem að voru nú þegar til staðar og ég bara skil ekki þessa þvælu, vegabréfið og flugmiðinn ætti að vera alveg nóg. Þegar að heim var komið, var svo tekið test á flugvellinum, sem var að sjálfssögðu neikvætt, enda við fullfrísk.

Eigum við almenningur að sætta okkur við þetta. Hvenær ætlar almenningur að segja að nú sé komið nóg af þessu skrifræði og sviptingu á borgaralegum réttindum okkar allra. 

Umræðan fyrir kosningar

Ég var að hlusta á Silfrið í gær, þar sem að formenn stjórnmálaflokkanna komu saman ásamt spyrlum. Náði í þáttinn á appið hjá RÚV. Það sló mig hvað bæði Samfylkingin og Píratar tala niður ferðaþjónustuna sem mikilvæga atvinnugrein og þeirra megin áhersla væri nýsköpunarfyrirtæki, menning og listir. Eins og ferðaþjónustan á Íslandi hafi ekki neina nýsköpun innanborðs, menningu og listir.

Þegar að ferðamönnum fór að fjölga ört á Íslandi, spruttu upp fyrirtæki um allt land, til að mæta þessari eftirspurn fyrir þjónustu og alls konar frumkvöðla-, menningar- og nýsköpun í greininni varð til. En hjá formanni Píratar var ekki að heyra að hún hafi orðið vör við það.

Okkar fyrirtæki varð til árið 2000 sem leirkeraverkstæði og við erum fyrst og fremst listafólk, ég og maðurinn minn. Við höfum unnið saman í list okkar í yfir 20 ár og Eldstó varð til sem ferðaþjónustufyrirtæki í kring um okkar list, hugsað sem upplifun, fyrst og fremst, ekki með neinar hugmyndir um að verða risastór á markaði, heldur vildum við getað haft af því okkar lifibrauð, og haldið áfram að vinna að okkar list saman, hjónin. 

Börnin okkar, orðin fullorðin nú öll, hafa tekið þátt í þessu með okkur, meðfram því að mennta sig. Við erum fjölskyldufyrirtæki og mörgum þykir það afar sjarmerandi, finnst vera tekið persónulega utan um sig, njóta þess að vera í fallegu umhverfi, þar sem passlega margir eru á staðnum. 

Það sem að okkur sem að erum ekki í miljarða-viðskiptum, þykir erfitt og afar ósanngjarnt, er umræðan um okkur sem stöndum í fyrirtækjarekstri. Upp til hópa er er umræðan sú að við séum gírug og jafnvel glæpamenn, sem að hugsum ekki um annað en að græða á hinum lágt-launaða starfshópi sem að vinnur við greinina. Vil ég samt nefna hér, að mörg af þessum smáfyrirtækjum, hafa aldrei greitt eigendum sínum arð, þar sem að það kostar mjög mikið að byggja upp fyrirtæki, sem á að blómstra og uppfæra sig - til að vera gjaldgeng á markaði. 

Þetta hljómar kannski sem væl í eyrum sumra, en engu síður er þetta sannleikurinn. Ekki allir komast í feitan tékka hjá Ríkinu, ekki geta allir verið Ríkisstarfsmenn. Allskonar fólk er til, og margir hafa þann draum að geta skapað sér og sínum lífsviðurværi á eigin vegum. Einkaframtakið er dýrmætt, þar kemstu að því hvers þú ert megnugur, allt stendur og fellur með þínum ákvörðunum og getu, en ekki síður því umhverfi sem þú ert í, þá á ég við að fólki sé gert kleift að byggja upp fyrirtæki, að þau fái meðbyr sér til hjálpar í byrjun.

Ég tel það bráðnauðsynlega aðgerð að hækka skattleysismörkin upp að 300.000 kr til að ná meiri sátt á vinnumálamarkaði, þar sem að ekki er neitt svigrúm til launahækkana, umfram það sem um er samið. Lág laun eru ofurskattlögð, þessa peninga ætti frekar að sækja í hærri sköttum á ofur-arðgreiðslur frá fyrirtækjum sem eru stór á markaði, sem og fjármálastofnunum. Því eins og ég nefndi, þá eru mörg þessi smáfyrirtæki ekki aflögufær um að greiða nokkurn arð til sinna eigenda, allt fer aftur í rekstur og viðhald. 

Fjármagnseigendur eru í lykilstöðu til að velja hvernig þeir borga sína skatta, hvort þeir greiði sér ofurlaun, eða ofurarð. Og valið hlýtur að vera þar sem að skattprósentan er lægri. En það virðist vera þannig, þegar að nýir skattstofnar verða til, að þá bitni það oftast á þeim sem að minnst hafa og miðstéttinni, hina ofurríku má ekki styggja. 

Fjármagnið er því með ofurhraða að safnast á æ færri hendur, jú og peningar hafa völd, það er víst deginum ljósara. 

En stóra spurningin er, hafa Stjórnmálamenn og flokkar, kjark til þess að styggja fjármagnseigndur, eða hafa þeir verið keyptir. 

Erfitt að fá fólk af atvinnuleysisskrá hjá Vinnumálastofnun - er þetta atvinnuleysi misskilningur

Síðast liðinn mánuð er ég búin að hafa samband við u.þ.b. 18 atvinnulausa sem að eru á skrá hjá Vinnumálastofnun, en nú er eins og menn vita, eitt mesta atvinnuleysi sem hefur mælst í langan tíma í landinu. Stærsti fjöldi atvinnulausra eru útlendingar sem að hafa komið til að vinna í ferðaþjónustunni, sem er komin í startholurnar aftur og jafnvel starfssemin hafin að nýju. 

Við eins og aðrir viljum vera viðbúin og vel mönnuð vönu fólki í greininni. En ekkert gengur að fá þetta fólk til vinnu. Allavega ekki hér á Suðurlandi og ég veit að ég er ekki sú eina  sem er að upplifa þetta. Að vísu eru umsóknir í pósthólfinu sem að koma erlendis frá, fólk sem vill koma til íslands að vinna, annað hvort í fyrsta sinn eða aftur. Þetta fólk er ekki á atvinnuleysis skrá hér og því getum við ekki nýtt okkur ráðningarstyrkina með því fólki og erum einnig að flytja þá inn fólk til vinnu, á meðan aðrir sem komu til Íslands erlendis frá og hafa unnið nógu lengi til að öðlast bótarétt, lýður svo vel í okkar íslenska bótakerfi að það neitar vinnu, sem að býðst. 

Vinnumálastofnun virðist ekki beita neinum viðurlögum þó svo að fólk hafni störfum sem bjóðast. Ég man þá tíð, að menn þurftu að fara daglega inn á vinnumálastofnun til að stimpla sig og misstu bætur, ef þeir höfnuðu vinnu oftar en tvisvar. Þannig var það þegar ég á sínum tíma þurfti að þiggja atvinnuleysisbætur. Mér finnst sjálfsagt að fólk fái bætur, þegar að enga vinnu er að fá, en að hægt sé að gera út á að vera bara á bótum er ekki í lagi. 

Eins er það afleytt að ekki sé hægt að hringja inn til Vinnumálastofnunar að tala við þá sem eru að vinna í þessum málalið "Hefjum Störf" fyrir atvinnurekendur, þegar ég hringi, þá bíð ég í ca 20 - 30 mínútur eftir að ná sambandi, bara eitt símanúmer sem að hægt er að hringja í, já og svo þegar að samband næst loksins, þá er ekki hægt að fá að tala við neinn sem að veit eitthvað, sem að getur leiðbeint og hefur svör. Engin deild sem að má gefa símann á, sem getur leiðbeint atvinnurekendum í sambandi við þessi úrræði sem að eru í gangi. 

Þetta er sorgleg staðreynd og alls ekki í lagi að ekki sé hægt að nota það fólk sem er atvinnulaust á Íslandi, vegna þess að það hafnar vinnu sem að býðst. Mitt næsta skref er að hafa samband við þetta fólk sem er að leita eftir vinnu erlendis frá og ég geri það með miklum þunga í hug og hjarta. Við sem að störfum í ferðaþjónustu höfum legið undir ámæli að vilja bara útlendinga til að hægt sé að svíkja þá og pretta í launakjörum. Ef svo væri, þá hefði þetta fólk engin réttindi til atvinnuleysisbóta, því að öll uppgefin eðlileg laun koma með tryggingargjaldi frá atvinnurekenda og kaupir þennan bótarétt launþeganna, hjá Vinnumálastofnun, því að til þess er tryggingargjaldið. Spurningin er hvort að Svarti Pétur sé á hendi Vinnumálastofnunar? Alla vega er hann ekki í minni hendi.  

Að gefnu tilefni og vissulega mjög þörf umræða

Takk fyrir viðbrögðin við fyrri færslu minni, þetta er þörf umræða. Ég er sjálf mjög hissa og ósátt með hvernig staðið er að þessu hjá Vinnumálastofnun. Eins og ég nefndi í blogginu mínu, þá fæ ég sem atvinnurekandi senda ferilskrá viðkomandi og ber mér síðan að reyna að ná í þann atvinnulausa, ef mér lýst svo á. Oft eru þetta afleitar ferilskrá, hvorki með símanúmeri, eða þá kannski röngu símanúmeri og netfangi, eða jafnvel ekki. Engar kennitölur og jafnvel oft ekki aldur viðkomandi, ef það er ekki nefnt í ferilskránni. 

Mér þykir það skrítið að það sé í höndum atvinnurekenda að reyna að ná sambandi við fólk sem er atvinnulaust, því ætti að vera öfugt farið, já það ættu að vera starfsmenn Vinnumálastofnunar sem tala við fólk og sendir í viðtöl. Þá gæti viðkomandi hafnað vinnu áður en í viðtalið er haldið með rökum um hvers vegna. Þau rök gætu vissulega ekki verið að það sé betra að vera á bótum. En fjarlægðir, vinnutími og þess háttar ætti að gilda, þar sem að aðstæður eru mismunandi hjá fólki. Þetta þýðir að starfsmenn Vinnumálastofnunnar þurfa að vinna vinnuna sína og ef að Stofnunin hefur ekki nægan mannskap, þá er jú fullt af fólki atvinnulaust og hlýtur að vera hægt að fá einhverja til vinnu hjá Stofnuninni, skapa störf til að skapa störf.

Það er algjörlega afleitt að menn telji að laun séu ekki þess virði að vinna fyrir, en atvinnuleysisbætur eru ekki hugsaðar til að koma í staðinn fyrir léleg laun, þær eru hugsaðar sem tímabundin lausn fyrir fólk í atvinnuleit. 

Eins og sauðir leiddir til slátrunar eru þeir sem einskis spyrja eða efast

Það er einkennilegt hvernig fólk misskilur skrifin mín, en í síðustu færslu er ég er að tala um íþyngjandi innanlands aðgerðir, en ekki hvað varða reglur um sóttkví í komu til landsins. Vil ég því skerpa á því hér með. 

 

Það er hins vegar staðreynd í mínum huga að fyrirtækjum er mismunað og það að óþörfu. Ég sé ekki hvers vegna það ætti að vera meiri hætta á smitum á veitingastað en í verslun, þar sem að á veitingastaðnum eru mun strangari reglur um sótthreinsanir á milli gesta en t.d. í verslunum.  Í verslunum er enginn er að skipta sér að því hvað kúnnarnir snerta, enda ekki mannskapur í það að elta hvern einasta kúnna.

 

Þar sem að ég rek sjálf veitingastað og kaffihús, þá tala ég af reynslu og við lögðum mikið á okkur við að halda öllu sótthreinsuðu og eins öruggu og okkur var unnt. Sóttvarnarreglur innan lands eru alltof hamlandi nú, þar sem að smitum er náð niður og strangar reglur fyrir komufarþega eru við landamærin.

 

Að fólk telji það löst að spyrja gagnrýnis spurninga og leyfa sér að efast um að aðgerðir séu til þess fallnar að vermda almenning án þess að fullnægjandi rök séu til staðar, er skortur á sjálfstæðri hugsun. Það eru lýðræðisleg mannréttindi að fá að hafa skoðun og láta hana í ljós, án þess að menn telji sig þurfa að skammast yfir því.

 

Ég er ekki ein af þeim sem set á mig skjöldinn - Ég hlýði Víði, en ég er ekki þar með að segja að ég hlýði honum ekki, enda löghlýðin með afdrifum. Hins vegar finnst mér að mönnum sé hollt að spyrja spurninga og leifa sér að efast um réttmæti aðgerðanna, ef ekki fullnægjandi svör og rök eru til staðar. Í mínum huga eru þau ekki til staðar nú. 

 

Íþyngjandi sóttvarnarlög - en lítið að smitum

Ég velti fyrir mér stundum hvort þessar miklu takmarkanir á frelsi til athafna standist lög um mannréttindi. Nú hefur í nokkuð langan tíma verið lítið sem ekkert um innanlands smit af Covid 19 og takmarkanir á landamærum miklar, þannig að í ljósi þess ætti lífið að geta verið á mun eðlilegri nótum en nú er. 

Það að ekki megi sitja inni á veitingastað fleiri en 20 gestir og ekki megi afgreiða fólk um veitingar eftir kl. 21 finnst mér vera svo mikil forræðishyggja - að ég velti fyrir mér hvort hér sé að verða til Fasisma þjóðfélag, þar sem menn verði að hlíða, þó svo rökin sé veik eða engin. 

Það vekur mér óhug hvað fólk virðist vera lítið meðvitað um persónuréttindi fullorðinna einstaklinga, sem eiga að hafa vit á að taka sjálft upplýstar ákvarðanir og tökum því sem sjálfsögðum hlut að láta segja okkur hvenær við megum fara út að borða og eða á mannamót, þar sem að fleiri en 20 manns koma saman.

Ég sé ekki rökin fyrir því að reglur séu svona stífar núna, ef að heilbrigðisyfirvöld telja að á þessu ári 2021 verði þjóðin bólusett. Nú þegar er búið að bólusetja stærstan hluta af viðkvæmustu hópunum og því eru engin rök fyrir því að létta ekki á miklum hluta þessara takmarkanna, en nei, höldum bara áfram að taka við fyrirskipunum frá Sóttvarnarlækni og yfirvöldum.

Nú var jú verið að auka við fjölda fólks sem að má fara á leiksýningar, tónleika og í verslanir að kaupa sér ýmsan varninginn, en ennþá mega veitingahús og barir þola miklar hömlur, sem að eiga ekki við rök að styðjast, nema þá helst forræðishyggju.

Í verslunum er fólk að snerta sömu hlutina og þar er engin starfsmaður sem að hleypur á eftir fólki með sprittbrúsann, en á veitingastöðum er því öðruvísi farið. Ég tala af reynslu minna starfsmanna, sem spritta allt í bak og fyrir og vakta að gestir spritti sig, áður en þeir setjast. Matseðillinn er á netinu, þannig að menn kíkja bara í sína eigin síma. Passað er að hafa rétta fjarlægð á milli borða og reynt að fara eftir ýtrustu sóttvarnarreglum. En engu síður er okkur ekki treyst fyrir nema takmörkuðum fjölda gesta -  20 mann í einu og opnunartíma sem að sæmir ekki fullorðnu fólki, að stjórna því á þennan hátt.  Þetta er óásættanlegt. 

Svona höfðum við það í sumar sem leið, pössuðum allt til hins ýtrasta. Það er ekki við okkur að sakast að smitum fór að fjölga aftur.

Fólk gat alveg eins hafa borði milli sín smit í verslunarferðum í Smáralindinni eða Kringlunni þar sem að menn voru á ferðinni, eins og inni á veitingastöðum og því frekar, þar sem erfitt var að stjórna hvar fólk var statt inn í verslunum. 

En nú eru aðstæður betri en í sumar sem leið, en þá var ekki einu sinni tilbúið bóluefnið, en nú erum við byrjuð að bólusetja og því er komin tíminn til að að þessum íþyngjandi boðum og bönnum linni.  

Niðurlag - Tek fram að það eru aðgerðir Ríkisstjórnarinnar og Sóttvarnarlæknis innanlands sem ég er ósátt við - en ekki aðgerðir á landamærum, eins og málum er háttað í Evrópu nú.