Þjónustustörf fyrir neðan virðingu Kristrúnar Frostadóttur!

Ég legg mig fram við að fylgjast vel með öllu sem menn hafa að segja í þessari kosningabaráttu sem nú er hafin. Ekki það að ég hafi ekki gert upp minn hug, en það er mikilvægt að fylgjast vel með loforðaflaumnum, til að átta sig á hvort efndir verði á þeim loforðum í fyllingu tímans og hvet ég því alla kosningabæra menn (konur eru líka menn) að gera slíkt hið sama. 

Ég hef tekið eftir því að Kristrúnu er tíðrætt um hið góða og skilvirka plan sem að Samfylkingin er með á prjónum, er ég er samt engu nær um hvar þau gæði liggja, þar sem að hún bendir bara á heimasíðu Samfylkingarinnar, frekar en að gefa með eigin orðum innsýn inn í það plan, nema kannski að hún hafi nefnt skattahækkanir. Ekki samt á almenning segir hún, en þá sem að hún telur að hafi meiri peninga en þeim er hollt.

Hvar mörkin liggja þar, er mér ekki alveg ljóst, við hvað mikla innkomu miðar Samfylkingin? Ég er samt ekki að segja að hinir ofurríku eigi ekki að greiða meira, ég vil bara fá að vita hvar þessar skattheimtur ættu að byrja, við hvaða þak.

Því segi ég að það væri í fínu lagi mín vegna, svo lengi sem að skattheimtan væri skýr og skilvirk, væri sótt þar sem að menn baða sig í svo miklum auði að þeir hreinlega vita ekki hvað á að gera við hann og þess vegna flott að setja stærri hluta í almannaþágu í hærri sköttum, en svo lengi sem að það kemur ekki til baka í formi hærra vöruverðs. 

Eins gæti það líka leitt til þess að menn flytji höfuðstöðvar sínar út landi þar sem að skattparadís er til staðar og þá er nú ekki mikið að græða á þeirri skattheimtu. 

Annað mál er mér þó mikilvægara og snertir mig meira persónulega. Það eru yfirlýsingar Kristrúnar Frostadóttur og Þórhildar Sunnu (Pírata) um störf í ferðaþjónustu og mikilvægi þeirrar atvinnugreinar, sem að þær virðast sjá í allt öðru ljósi en við sem að störfum í henni. 

Að hafa orðræðuna með þeim hætti að í henni starfi nánast einungis útlendingar á lélegum launum sem að við sjálf, íslendingar leggjum okkur ekki svo lágt til að vinna við. Þessi orðræða lýsir að mínu viti mikilli útlendinga andúð og mann fyrirlitningu. Þar sem að mér er málið skylt og í mínu fyrirtæki hef ég jú í vinnu fólk frá hinum ýmsu löndum og þar á meðal íslendinga sem að eru greinilega svo vitlausir að láta fá sig út í að vinna svo auvirðileg störf. Þar á meðal hlýt ég sjálf að vera talin, þar sem að við hjónin höfum verið allt frá árinu 2000 að koma þessu fyrirtæki upp, fyrst mjög lítið á minni kennitölu og síðan sem ehf frá árinu 2004 og er sú kennitala óflekkuð. 

Það virðist alveg hafa farið framhjá Kristrúnu og Þórhildi Sunnu hve ferðaþjónustan hefur byggt upp samfélög allt í kring um landið og skapað fólki betri lífskjör. Það að útlendingar hafi komið til starfa er í sjálfu sér ekki óeðlilegt, þar sem að íslendingar eru jú, mjög fámenn þjóð. En að beina umræðunni að öllu því mögulega neikvæða sem hefur átt sér stað, eins og t.d. mannsals, á kostnað þess jákvæða, t.d. hvernig vöxtur ferðaþjónustunnar kom Íslandi á réttan kjöl eftir heimskreppu, er látið liggja á milli hluta og nú er orðræðan sú, að ferðaþjónustan sé helsti óvinur íslensks þjóðlífs.

En hverjir eru það sem að starfa í ferðaþjónustu? Eru það einungs þeir sem að hýsa ferðamenn og fara með þá í ferðir? Þar sem að ferðamenn eru fólk / manneskjur, þá liggur það í hlutarins eðli að þeir nota alla þá þjónustu sem að við sjálf notum og þá erum við öll sem þetta land byggjum, meira og minna í ferðaþjónustu. Þar eru engar skýrar línur á milli. Eins njóta þeir sem að hér búa einnig þeirrar sömu þjónustu og okkar gestir, á ferðum sínum um landið. 

Kristrúnu er tíðrætt um að hafa heilstæða sýn á málin og vil ég svo sannarlega hvetja hana í þeim ásetningi. Ég vona svo sannarlega að hún endurskoði málflutning sinn í okkar garð, en ég tek þetta mjög persónulega og finnst að mér vegið og kollegum mínum í öllum þeim þjónustustörfum þvert um landið, sem og á höfuðborgarsvæðinu. Ég vil bara benda á það að það eru samningar milli ASÍ og SA sem laun eru greidd eftir og skattar og önnur gjöld greiðast einnig til Sveitarfélaga og Ríkisins. Ég frábið því þessa orðræðu á þessu láglauna tali, þar sem að það er ljós staðreynd að t.d. Veitingageirinn greiðir allt of háan hluta af sinni veltu í launakostnað og ekki þykir Ísland vera ódýrt land, þegar kemur að þeirri þjónustu. Síðast og ekki síst, Ríkið og þar með Alþingi er rekið af atvinnulífinu, gleymum því ekki. Því finnst mér það lámarks kurteisi að sýna okkur þá kurteisi að njóta sannmælis, en vera ekki með dylgjur um þá atvinnugrein sem að við höfum valið að starfa í, sem að er Veitingageirinn hjá undirritaðri. 

 

Höfundur er eigandi Eldstó Art Café á Hvolsvelli

 

Opið bréf til Stjórnvalda - ein bara að springa af gremju

Komið þið sæl, ég velti fyrir mér hvernig vextir stuðningslána til fyrirtækja fóru á innan við þremur árum úr 1% í 8.75%

Ég tók þetta lán fyrir mitt fyrirtæki í góðri trú að þetta væri sérstakur stuðningur með vöxtum sem að héldust fastir á lánstíma. Mér fannst reyndar að þetta hefði frekar átt að vera styrkur, en ekki lán, þar sem að reglur Stjórnvalda gerðu fyrirtækjum í minni stöðu ómögulegt að reka sig. Hins vegar það, að ef ég hefði ekki tekið lánið, þá hefði mitt fyrirtæki ekki verið styrkhæft, þegar að þær aðgerðir loksins tóku að kræla á sér upp undir ári eftir að Covid skall á í marz 2020 og allir viðskiptavinir hurfu í einum vettvangi, þ.e. ekki fyrr en í jan – feb 2021 til umsóknar, voru ekki greiddir út fyrr en í marz – maí 2021.

Ég rek ferðaþjónustufyrirtæki úti á landsbyggðinni – veitingastað sem að þarf mikið af starfsfólki í þjónustu og eldamennsku. Við höfum tekið á okkur þvílíkar hækkanir frá birgjum, launakostnað og glæpsamlegar vaxtahækkanir bankastofnana studdar dyggilega af stjórnvöldum.

Ég hreinlega botna ekkert í því á hvaða plánetu þið búið sem eigið að heita hæf til að stjórna þessu landi og þjóna almenningi. Ef að ekki væri fyrir einkaframtakið, þá væri ekkert Ríkisbákn til, því ekki er það sjálfbært sem rekstrareining.

Hvað er það sem að vakir fyrir ykkur, ef einungis fjármálafyrirtæki eru tryggð fyrir öllu tapi, en við hinir litlu og meðalstóru vesalingar megum bara rúlla. Bankarnir tapa engu, þið borgið þeim, allt Ríkistryggt vegna þeirra, en síðan má ekki skattleggja þá of skart, ekki skera niður hagnaðinn, svo að þeir geti nú áfram byggt sínar hallir og lifað sínu lífi. Þeir vaða áfram með ofurvöxtum og þjónustugjöldum, ef þeir svo mikið sem prumpa, þá skal almenningur og litlu fyrirtækin rekin af venjulegu fólki en ekki fjármála gúrúum, bara borga eða rúlla.  

Ég er reið, já ÆVAREIÐ !!! ´

Í einfeldni minni hélt ég að ég gæti bara endurfjármagnað þetta svokallaða stuðningslán og komið því í það form að mitt fyrirtæki gæti greitt það, en NEI, þá var mér tjáð að það mætti ekki, bankinn endurfjármagnar ekki þessi lán og tapar Ríkisábyrgðinni, alveg sama þó að allt sé í skilum hjá fyrirtækinu – engar svartar syndir. Það bara má ekki.

Hvað á það að þýða að láta sem að Covid hafi aldrei skeð og gleyma okkur, sem erum að reyna að standa í lappirnar og reka okkur áfram, láta sem við séum ekki til.

Nánast aldrei minnst á það í þingsal að enn séu byrgðar á okkar herðum. Við erum ekki búin að ná jafnvægi korteri eftir Covid. Við getum ekki og eigum ekki að bera aftur alla ábyrgð á því að þetta land jafni sig aftur efnahagslega. Ferðaþjónustan gerði það eftir hrunið og enn og aftur er sú krafa að við eigum bara að redda þessu. Ég segi NEI – við eigum ekkert að redda þessu, við eigum öll að taka þá ábyrgð og ekki síst Stjórnvöld. Ég vil samtal og ég vil að okkur sé gert það raunverulega kleift að geta greitt til baka þessi lán og þeim sé breitt í þolinmótt fé, að hægt sé að semja á forsendum fyrirtækjanna á þann hátt sem að hægt er, en ekki sem snara að hengja okkur í. Eins að vextirnir séu lægri á þessum lánum, en ég var svo vitlaus að halda að þeir yrðu það áfram, en svo er bara alls ekki.

Ég verð að segja að ég upplifi að ég sé í viðskiptum við Mafíuna en ekki lög verndaðar fjármálastofnanir, þeim leyfist að blóðmjólka almenning með gjaldtökum fyrir minnsta viðvik og vaxtaokri, sem að er engu líkt, allt með blessun Stjórnvalda.

 

Með kv. G. Helga Ingadóttir

Atvinnurekendur - GLÆPAMENN OG RUMPULÍÐUR?

Ég get ekki lengur orða bundist. Verð samt að viðurkenna að ég veigra mér við að tjá mig, eins og umræðan er orðin - yfirlýsingar sem hafðar eru í almennu tali, sem að ég flokka sem níð og rangfærslu á staðreyndum. 

Ég rek lítið fyrirtæki úti á landsbyggðinni, sem að telur ca 10 - 12 starfsmenn á háannatíma og er ekki ein um að vera í slíkum rekstri, en á Íslandi eru stærsti hluti fyrirtækja lítil eða meðalstór fyrirtæki. Sólveig Anna í yfirlýsingum sínu, segir atvinnurekendur lifa í vellystingum og lúxuslífi á kostnað láglaunafólks í landinu, við eigum að vaða í seðlum og vera algjörlega ótengd við hvað þetta fólk er að fást við.

Ég er sjálf bara verkalýður, kem úr þannig fjölskyldu og hef aldrei á ævinni fengið feitan launatékka. Stundum skil ég ekki sjálf hvernig við hjónin fórum að því að byggja upp okkar fyrirtæki, en eitt veit ég, að við fórum ekki í frí í 9 ár og því muna börnin okkar vel eftir. Bíóferðir, að fara á veitingastaði eða önnur afþreying sem þurfti að greiða fyrir var í svo miklu lámarki að telja mætti á fingrum annarrar handar ef út í það væri farið, á þessum tíma.  Börnin okkar sem að nú eru öll orðin fullorðin hafa tekið þátt frá unga aldri í þessari uppbyggingu og allri hafa fært sínar fórnir, til að fyrirtæki gæti lifað af, kreppu, eldgos, Covid og öll önnur þau áföll sem að dunið hafa yfir.

Við erum bara venjulegt fólk og við lifum ekki í búblu hins ofurríka. Því svíður þessi umræða, sem er ósanngjörn og ósönn um stóran hluta af þeim sem að hafa farið út í að skapa sér sitt eigið lífsviðurværi. Þau fyrirtæki sem að þessar yfirlýsingar Sólveigar Önnu gætu mögulega átt við eru að stórum hluta í eigu Íslensku Lífeyrissjóðanna og annarra fjárfesta á markaði.

Allir atvinnurekendur eru skyldugir til að greiða mótframlag ofan á laun hvers launþega sem er 11,5% og rennur það inn í hýdd Lífeyrissjóðanna, en er ekki eign launþegans. Fyrir þetta fé sem að Lífeyrissjóðirnir hirða af öllum fyrirtækjum landsins eru þeir að fjárfesta á mörkuðum, bæði hér heima og erlendis. Segjast þeir vera að fjárfesta í þágu lífeyrissþeganna, en eru þeir það? Forstjóri lífeyrissjóðs getur hæglega haft í árstekjur jafnmikið og eitt lítið fyrirtæki veltir á ársgrundvelli og greiðir af því laun, skatta og álögur, sem og allan annan rekstrarkostnað sem að til fellur. Lífeyrissjóðirnir eru síðan oft á tíðum stærstu hluthafar í þeim fyrirtækjum sem að Sólveigu Önnu er svo tíðrætt um, svo sem Bláa Lónið, Icelandair, N1, allar stóru verslunarkeðjurnar í kringum landið, sem og á höfuðborgarsvæðinu og svo mætti lengi telja. Þetta eru þau fyrirtæki sem að hagnast hvað mest og geta greitt út feitan arð.

Eitthvað sem að við höfum aldrei gert á þeim 20 árum sem að við höfum verið í rekstri, að greiða okkur út arð. Og ég þori að fullyrða að svo er um mörg smærri og meðalstór fyrirtæki í landinu, en hagnaðurinn fer oftast í uppbyggingu og nauðsynlegar endurbætur, oft á tíðum til að skapa betra vinnu umhverfi fyrir starfsmenn.  

Hvað með þátt Ríkis og Alþingis, hvar er þeirra ábyrgð? Hvað varð um Félagsbústaðakerfið, við hjónin gátum keypt okkar fyrstu íbúð þar og vegna mjög lágra afborganna af þeim íbúðalánum sem við höfðum í því kerfi gátum við lagt fyrir af lágum launum og komist inn á frjálsa íbúðamarkaðinn. Þetta var frábær stökkpallur og skapaði okkur tækifæri, þrátt fyrir að vera með verðtryggt lán sem lækkaði ekki neitt, bara hækkaði af því höfuðstóllinn. Hvað með þá ábyrgð að skattleggja ekki lægstu laun svo mikið ekki ekki er hægt að lifa af.

Hvað með að setja þak á íbúðalánavexti og leiguverð íbúðarhúsnæðis? Hvað með að aftengja hækkun fasteignaverðs á Íbúðamarkaði við vísitölu verðbólgu. Hvað með að ná betri stjórn á verði fasteigna á markaði, t.d. með að byggja upp félagsíbúðakerfi, sem að gæti örugglega hægt á þessari brjálæðislegu hækkunum á íbúðum á höfuðborgarsvæðinu. 

 

Hvað með að semja við sérfræðilækna svo að fólk geti með einhverjum hætti nýtt sér þá þjónustu án þess að eiga svo ekki fyrir mat, eftir að þurfa að fara til læknis. Hvað með að skemmdar tennur og eða veikindi í tannholdi, sjónleysi og heyrnarskerðing flokkist sem heilbrigðismál sem að niðurgreiðist á sambærilegan hátt og vegna annarra sjúkdóma.  

Hvað með að minnka yfirbyggingu báknsins, í stað þess að bæta stöðugt við það og nota fjármuni í almannaþágu, sem að er hlutverk Ríkisins að gera, að þjónusta almenning. Við erum Ríkið og eigum þetta fé, sem að þetta fólk er að höndla með og oftar en ekki á svo óábyrgan hátt að manni verður bara illt við þá tilhugsun. 

Hvers vegna er fólk ekki að ræða þessi mál á alþingi, hvað er þetta fólk að gera þar, er það í leikskólanum ennþá, úti að leika í SANDKASSANUM?

 

Viðspyrnustyrkir og sérstakir styrkir fyrir veitingarekstur - engin hraðferð

Svörin sem að koma frá RSK er að verið sé að vinna i þessu, engin tímamörk, einnig mikið að gera í öðrum málum hjá tæknimönnum. Og við aumingjarnir sem að stöndum í rekstri á litlum og meðalstórum fyrirtækjum, héldum að þetta væri forgangsmál, heimsku við. 

Það er nú svo að formið fyrir Viðspyrnustyrkina er til, það þarf bara smá uppfærslu á það, engin hönnun á nýju forriti, eða þannig. Hvað varðar styrki fyrir Veitingahúsa-rekstraraðila, þá ætti nú ekki að vera svo flókið að hanna þetta, þar sem að styðjast mætti við það sem að þegar er til í forritun á öðrum leiðum. Við erum á 21.öldinni og erum ekki að finna upp hjólið. 

Það er algjörlega afleitt að ekki sé spítt í lófana með þessi mál, en byrjað var að tala um nauðsyn þessara aðgerða strax um áramótin og nú er komið fram í marz. Enginn að flýta sér, eða þannig.

Í SELFF (Samstöðuhópur smærri fyrirtækja og einyrkja í ferðaþjónustu) hafa menn miklar áhyggjur af því að ef þessir styrkir komi ekki til afgreiðslu núna í marz, þá eigi margir eftir að detta út sem styrkhæfir, vegna þess

 Birt með leifi SELFF

"að 1. apríl, þá er komið að því að skila inn gögnum vegna endurmats tryggingafjárhæða, þar er m.a. krafist vottorðs um skuldleysi opinberra gjalda og við lífeyrissjóði!!! ... nú erum við að tala um aðila í ferðaþjónustu, sem vegna aðgerða stjórnvalda eru að lenda í skuld á opinberum gjöldum og við lífeyrissjóði... skili fyrirtæki þessu ekki inn er hætta á að þau missi ferðaskrifstofuleyfi sín... ERUÐ ÞIÐ AÐ ÁTTA YKKUR Á ÞVÍ HVERSU ALVARLEGT ÞAÐ ER!"

Því eru allar þessar tafir á að koma þessum styrkjum í umsóknarlegt ferli skelfilegar fyrir rekstaraðila. 

Úr tölvupósti Ferðamálastofu, sendur til leyfishafa 3. mars 2022

"Skilafrestur gagna vegna endurmats tryggingafjárhæða er til 1. apríl

Opnað hefur verið fyrir skil á gögnum vegna endurmats tryggingafjárhæða ferðaskrifstofa (Árleg skil). Frestur til skila er 1. apríl n.k. Það er því mikilvægt að ferðaskrifstofur fari að huga að skilum og að gera ráðstafanir þar sem ársreikningur þarf að vera tilbúinn 1. apríl n.k.

Ársreikningar

Minnt er á að frestur til skila ársreiknings til Ferðamálastofu er annar en frestur til skila til ársreikningaskrár. Það gilda sérreglur um skil ársreikninga ferðaskrifstofa til Ferðamálastofu sem ber að fara eftir og ganga sérreglurnar framar almennum lögum um skil ársreikninga.

Vottorð um skuldleysi vegna opinberra gjalda og við lífeyrissjóði

Ferðatryggingasjóði ber að tryggja hagsmuni sjóðsins og sjóðsaðila, ákveða hlutfall iðgjalda ár hvert og meta mögulega áhættu á útgreiðslum úr sjóðnum með því að horfa til rekstraráhættu ferðaskrifstofa. Til að Ferðatryggingasjóður geti með sem bestum hætti gegnt hlutverki sínu fer sjóðurinn fram á að ferðaskrifstofur leggi fram eftirfarandi vottorð:

• Skuldleysisvottorðvegna opinberra gjalda,
• Vottorð frá lífeyrissjóði/-sjóðunum greiðslustöðu gagnvart lífeyrissjóði/-sjóðum.

...

Ekki veittir frestir

Ekki er unnt að verða við beiðnum um fresti eða undanþágur þar sem skilafrestur árlegra gagna er lögbundinn. Ferðatryggingasjóður er samtryggingarkerfi ferðaskrifstofa. Jafnræði þarf að gilda og allar að lúta sömu reglum.

Leiðbeiningar og ný eyðublöð má finna á . Ef eitthvað er óljóst er hægt að hafa samband við Ferðamálastofu á símatíma stofnunarinnar milli 10 og 12 alla virka daga eða senda fyrirspurn á [e-mail]." (tilvitnun lýkur)

Af þessu má vera ljóst, að margir aðilar í ferðaþjónustu hafa ekkert meiri tíma til ráðstöfunar til þess að stöðva skuldasöfnun, 1. apríl er dagurinn sem Ferðamálastofa gefur og eins og hér kemur fram þá eru ekki veittir neinir frestir... og ef Skattinum og yfirboðurum Skattsins finnst það í lagi að þetta taki þennan tíma þá er ljóst að hér er pottur brotinn. Sé skuldleysi ekki til staðar 1. apríl.... hvað þá? Bendum á að meginhluti viðspyrnustyrkja fer í rekstarkostnað er viðkemur sköttum og gjöldum ríkis og sveitarfélaga og greiðslu til lífeyrissjóða!

Skuldir safnast upp þar sem ekki er hægt að komast í úrræðin sem félög og fyrirtæki eiga rétt á! Séu þessar skuldir orðnar uppsafnaðar í lok mars... og krafan frá Ferðamálastofu er um skuldleysi við opinberar stofnanir... hvað eiga fyrirtæki þá til bragðs að taka! ... hér hefur verið hent út björgunarhring en það er búið að setja vaselín á hann svo enginn nær að grípa í hann og halda sér til þess að komast að landi... þetta er bara verulega illa gert gagnvart þessum aðilum." tilvitnun lýkur 

Sjálf stend ég ekki í rekstri á ferðaskrifstofu, en fyrir okkur sem að erum með rekstur úti á landi, hangir þetta allt á sömu spýtunni, öll ferðaþjónustan, við styðjum hvort við annað. Fákeppni er ekki góð í stóra samhenginu, fjölbreytni og val er mun meira aðlaðandi en ein sjoppa, eða þannig. Það er því einlæg ósk mín að öll sú fjölbreytni sem hefur orðið til á síðasta áratug í ferðaþjónustu, lifi þetta af. Lítil og meðalstór fyrirtæki skipta máli og gera lífið fjölbreyttara og fallegra. Ég skora því á Stjórnvöld að beita sér við RSK að setja okkar mál í þann forgang sem lofað var. 

RÖNG FORGANGSRÖÐUN segja SELFF - hópur einyrkja og lítilla fyrirtækja í ferðaþjónustu

"Bara forgangaröðunin, af hverju er ekki byrjað a heildinni og farið svo í sértæka aðstoð .. setja tappa i helvítis bátinn svo hann hætti að sökkva með manni og mús"    Segir í athugasemd í hópnum. 

Já og ekki nema von að spurt sé, enn þá eiga þessir aðilar að bíða eftir að tillögur um bætur til handa þessum rekstraraðilum, séu smíðaðar og lagðar svo fyrir þingið. Þetta þýða bara enn þá meiri tafir og á meðan er verið að róa lífróðurinn hjá þessum smærri fyrirtækjum, sem þó spanna allt að 90% af allri ferðaþjónustu á Íslandi. Ég vil enn og aftur undirstrika það, að vegna áræðni og dugnaðar fóru margir af þessum aðilum af stað í rekstur upp úr kreppunni 2008 og hreinlega komu Íslandi á lappirnar aftur fjárhagslega, þ.e. stórjuku gjaldeyrisforða Ríkisins. 

Að byrja á því að einbeita sér að einum hópi umfram annan í stað þess að byrja á heildinni er sérkennileg nálgun og einungis til þess fallin að valda ójöfnuði innan ferðaþjónustunnar.  Lausafjárstaða einyrkja og fyrirtækja er orðið áhyggjuefni þar sem faraldurinn hefur dregist á langinn og stjórnvöld hafa verið að setja á heftandi aðgerðir fram á þetta ár 2022.

Staðan er svona þrátt fyrir ríkisaðstoð, þar sem að t.d. viðspyrnustyrkurinn dekkaði aðeins 90% rekstrarkostnaðar, en það þýðir að hann var aldrei að dekka allan kostnað og sá rekstrarkostnaður sem hefur verið að safnast upp,  hefur verið tekinn af lausafjáreigu fyrirtækjanna eða verið sótt í vasa rekstraraðila/eigenda. Það er því augljóst að lausafjárstaða mun hafa versnað til muna og skuldasöfnun aukist fyrirtækjum og rekstraraðilum.

Það liggur í augum uppi að til langframa gengur þetta ekki upp svona og nú við þessar síðustu sóttvarnaraðgerðir í desember 2021 og janúar 2022, sjá einyrkjar og lítil fyrirtæki í ferðaþjónustu fram á mjög þungan róður og jafnvel skipsbrot rétt undan landi verði ekki tekið á þessu máli núna.

Það að bjóða upp á að þetta séu þá einhverjar vikur til viðbótar í óvissu er óásættanlegt t.a.m. ef það þarf þá að fara að segja upp fleira fólki og/ eða minnka starfshlutfall. Tekjulítið og tekjulaust fyrirtæki er ekki að fara að halda starfsfólki á launaskrá.

Það er því frumskilyrði að jafnaðar sé gætt og enginn tekin út fyrir sviga umfram annan.

Að áframhaldandi aðgerðir komist á fljótt og vel og eigi við um alla.

Að stór hópur þurfi ekki að bíða á meðan einum er sinnt, því það eru allir jafn vængbrotnir.

Síðan er ágætt að muna að skaðinn er skeður og hann þarf að bæta þó svo að sóttvarnaraðgerðum verði aflétt nú fljótlega, þá eru þær afbókanir sem hafa átt sér stað ekkert að fara koma aftur, það er endanlegt fjárhagslegt tjón og nýbókanir munu fara hægt af stað.  Þetta er því skaði sem mun ná vel fram á vorið og jafnvel inn á fyrsta sumarmánuðinn, þ.e. júní 2022. Það er því mikið áhyggjuefni hvernig einyrkjum og litlum fyrirtækjum í ferðaþjónustu muni vegna, þá sérstaklega þau sem að eru úti á landi, ef ekki er tekið á málunum strax og af festu af Ríkisstjórninni og af Alþingi.

 

ps. Vitnað er í hópinn með leyfi SELFF  G.Helga Ingadóttir

Í fljótu bragði virðist eiga að svelta litlu ferðaþjónustufyrirtækin um allt land!!!

Maður spyr sig hvað vaki fyrir Ríkisstjórninni - hvað vakir fyrir Alþingi? Upp undir tvö ár eru komin í Covid og takmörkunum vegna þess í boði Sóttvarnarlæknis og Ríkisstjórnarinnar.  Teiknaðar eru í gríð og erg faralds-sviðsmyndir vegna vandans sem að Landsspítalinn á í sökum faraldursins og ekki síst vegna þess að sóttvarnarráðstafanir eru að koma hart niður á starfsliði spítalans, sem og á hinum almenna borgara. Já og eins og ég sagði, sviðsmyndir eru teiknaðar til að hægt sé að bregðast við þessum vanda.

EN HVAR ERU SVIÐSMYNDIRNAR um þann vanda sem að skapast í atvinnulífinu vegna þessa SÓTTVARNA AÐGERÐA sem gripið er til vegna vanda spítalans. 

Enn og aftur - enginn fyrirsjáleiki, ekki einu sinni gerð tilraun til að átta sig á afleiðingunum sem þessar aðgerðir hafa á atvinnulífið með því að gera af því SVIÐSMYND.  

Ég rek ferðaþjónustufyrirtæki út á landi og vissulega hef ég reynt að sjá fyrir allt mögulegt og ómögulegt sem gæti komið fyrir í þessum faraldri og tekið ákvarðanir út frá því. En það hefur verið erfitt, þar sem að þú veist aldrei hvað má og má ekki, það sem er hægt í dag, er bannað á morgun. Þetta er í boði Sóttvarnalæknis, Ríkisstjórnarinnar og jú BÖLVAÐRAR VEIRUNNAR, sem að menn eru orðnir langþreyttir á.

Nú er loksins að glitta í aðgerðir fyrir atvinnulífið, aðgerðir sem að eru eyrnamerktar Veitingageiranum. Sjálf ætti ég að geta nýtt mér það að einhverju leiti, á eftir að skoða það betur, en stór hópur af mínum kollegum í ferðaþjónustunni eru fyrir utan þennan aðgerðapakka og það er afleitt. 

Og þá kemur stóra spurningin. Hvar í þessu öllu saman standa þá þau fyrirtæki í ferðaþjónustu sem ekki eru nefnd í þessu tiltekna frumvarpi sem að nú liggur fyrir á Alþingi? Af hverju er það sér merkt Veitingageiranum, sem naut jú stuðnings einnig í fyrri aðgerðum? Hvar standa t.a.m. litlu fyrirtækin sem eru að bjóða upp á afþreyingu og eða setja saman pakkaferðir fyrir fólk? Hver er stefna stjórnvalda hvað varðar þessi fyrirtæki? já og gististaðirnir, sem upplifa hrun, enn og aftur. Það er bara alls ekki skýrt og svörin sem hafa fengist eru á frekar óskýr. Á aftur að skilja litlu fjölskyldufyrirtækin út undan í umræðunni um ríkisaðstoð? Eiga þau ekki að fá sömu tækifæri til að lifa af og veitingageirinn? Það er ljóst á þessu frumvarpi um aðgerðapakka, að þar er stærsti hluti þessara fyrirtækja á stór-Reykjavíkur svæðinu. 

Já og þetta hangir allt á sömu spýtunni úti á landsbyggðinni, það er, ég er með veitingastað, en enga gesti, það eru ekki neinir litlir hópar að koma í mat, þessir litlu hópar sem að hin mörgu afþreyingarfyrirtæki sáu um að koma með, því að allir þurfa að borða. Afbókanir hjá mér, vegna afbókanna hjá mínum kollegum í ferðaþjónustunni.  Á þessum árstíma, sem er haustið og veturinn, skiptir þetta öllu máli. Og það er búið að leggja mikla vinnu í að byggja upp ferðaþjónustu sem á að virka allt árið, þetta er sannkallað BYGGÐAMÁL og frumskilyrði að þessi fyrirtæki lifi af þessa Covid kreppu. Það eru allt of mikil verðmæti í sköpun og þekkingu áranna á undan, til að láta hana hrynja. Stuðningur við þessa aðila er svo mikilvægur, ef við viljum geta haft allt landið í blómlegri byggð. Ég get jú fengið stuðning, en ef stór hluti af því sem byggður hefur verið upp í mínum landshluta rúllar, hvernig verða þá komandi ár hjá mínu fyrirtæki. Við erum sitt hvor hliðin á sama peningnum. Til að gaman sé að ferðast um landið okkar, þarf þjónusta að vera til staðar og hana tekur tíma að byggja upp. Á AÐ FÓRNA LITLU LANDSBYGGÐA FERÐAÞJÓNUSTUFYRIRTÆKJUNUM Á ALTARI KÓRÓNA VEIRUNNAR Í BOÐI STJÓRNVALDA?

Vonandi sjá menn að sér og drifa i að koma með aðgerðir sem gagnast sem flestum. Í síðustu aðgerðum voru það hinir stóru sem mest fengu, þeir sem höfðu jafnvel getað greitt sínum hluthöfum feitan arð. Hvernig væri að draga af þessu einhvern lærdóm og hjálpa þeim sem raunverulega þurfa á því að halda. Þetta er jú sú ábyrgð sem að Stjórnvöldum ber að taka, menn vita hvað við er átt.

 

 

Erum á leið út af sporinu

Ólík­legt er að ný­leg­ar sótt­varnaaðgerðir stjórn­valda muni skila til­ætluðum ár­angri, enda er far­ald­ur­inn mest­ur meðal barna, ung­linga og ungra full­orðinna í mennta- og há­skóla. Þetta seg­ir Ragn­ar Freyr Ingvars­son, sér­fræðing­ur í lyf- og gigt­ar­lækn­ing­um og fyrr­ver­andi yf­ir­maður Covid-göngu­deild­ar Land­spít­ala. Sjá frétt á MBL

Út að ganga, ræktin, næra sig rétt og sofa vel, en samt eru þyngslin undirliggjandi!

Þetta ástand bæði hér heima á Íslandi og um veröld víða, vegna Covid og sóttvarnaaðgerða í heiminum, er virkilega farið að taka sinn toll. Það sem hrellir mig þó hvað mest eru sóttvarnaraðgerðir, sem að mér finnast ekki vera að skila neinu nema ótta og kvíða, sem og samfélagslegu hruni, bæði félagslegu og fjárhagslegu. 

Það ber ekki öllum saman um hversu hættuleg þessi veira er, það virðist sem hún sé að breytast í frekar sakleysislega pesti, hjá stærstum hópi þeirra sem eiga að bera veiruna í sér, samkvæmt mælingum. Það er sem sagt bannað í dag að fá pest, því þá verður maður að fara í einangrun frá öðru fólki. 

Því er verið að eyða tíma og fjármunum í öll þessi test og það eru sko engar smá upphæðir, frekar en að nota þá í að leysa vanda heilbrigðiskerfisins og Landsspítalans. Veirunni verður ekki útrýmt, það hefur vissulega sýnt sig. 

Ég sem ríkisborgari þessa lands finnst verið að skerða mín réttindi meir og meir, með hverjum deginum sem að líður, en rökin fyrir því eru míglek í meira lagi. Hömlur virðast vera settar hamlanna vegna, en ekki fyrir mig, ekki fyrir okkur almenning, ofurstjórnun sem t.d. er í gangi í Ástralíu, hugnast jafnvel mörgum hér á landi, sem að eru ekki mínir skoðanabræður. 

Að búa til fallegu og ljótu börnin hennar Evu, bólusettir og óbólusettir. Fólki finnst það bara í lagi að neyða fólk í bólusetningar með tilraunalyfjum, þar sem að lyfjafyrirtækin eru án allrar ábyrgðar. Sjálf er ég bólusett með slíkum lyfjum, tók þá ákvörðun, þar sem að loforð voru gefin um að þá færi lífið aftur í eðlilegar skorður, þegar að búið væri að bólusetja u.þ.b. 70% þjóðarinnar. En svo er nú ekki og þeir fullorðnu einstaklingar sem að eru óbólusettir eru gerðir ábyrgir, ekki þetta tilraunabóluefni sem er ekki að virka eins og vonir stóðu til, en samt á að neyða fólk í að láta dæla meiru af því í sig, þar sem að bólusetningarpassinn minn eftir tvær sprautur er nú orðinn úrheldur.  

Er það virkilega svo að menn láti bara leiða sig áfram án allrar gagnrýni, án þess að spyrja spurninga og án þess að sýnilegur árangur sé af þessum sprautum, eins og lagt var upp með. 

Heimilismenn búinir að fá 3ja skammtinn af bóluefni - en eru samt fangar

Þrátt fyrir að vera búin að fá örvunarskammtinn gegn Covid eru reglur inni á dvalarheimilum aldraðra svo stífar að meira frelsi er á Litla Hrauni.

Bréf til aðstandanda

Kæru aðstandendur

Við viljum ítreka fyrri sendingu til ykkar um reglur sem eru í gildi hér á Lundi vegna ástandsins í samfélaginu sökum Covid.

 Allir gestir eru beðnir um:

1. Að spritta sig við komu í hús

2. að bera grímu á meðan á dvöl stendur

3. að dvelja eingöngu á herbergi heimilismanns á meðan á heimsókn stendur

4. að staldra ekki við á göngum og tala við starfsfólk heldur hringja í okkur

5. að dvelja ekki í sameiginlegum rýmum

6. að fara ekki með íbúa af heimilinu

 Við biðjum gesti að koma ekki í heimsókn ef þeir:

Eru í sóttkví eða smitgát.

Eru í einangrun (einnig meðan beðið er niðurstöðu úr sýnatöku).

Hafa verið í einangrun vegna COVID-19 smits og ekki eru liðnir 14 dagar frá útskrift.

Eru með einkenni (kvef, hósta, hita, höfuðverk, beinverki, þreytu, kviðverki, niðurgang).

Hafa dvalið erlendis undanfarna daga og eru ekki komnir með neikvæða niðurstöðu úr skimun eftir komuna til landsins. Þetta á við um bólusetta gesti, óbólusettir þurfa að gangast undir tvöfalda skimun og sóttkví einsog reglur á landamærum segja til um.

Þessar reglur eru til þess gerðar að vernda íbúa okkar fyrir smiti

 

Jú jú reglurnar eru til að vermda íbúa gegn smiti, en til hvers er þá bólusetningin og örvunarskammturinn?

Á hvaða leið erum við eiginlega

Allt virðist þetta stefna í einu og sömu áttina. Ekkert að því sem að sagt var um Co_vid og bólusetningar með þessum líka frábæru bóluefnum stendur - heldur er það á verulega fallvöltum fótum. BLEKKINGAR OG AFTUR BLEKKINGAR og almenningur gengur í stríðum straumum í átt að feigðarósi. 

Þetta er mín upplifun og niðurstaða, þar sem að ekkert af þessum íþyngjandi aðgerðum á skerðingu frelsis almennings og sem eru í bága við skjalfest mannréttindi, virðast vera rökréttar. Það er eins og það sé verið smám saman að venja okkur við skerðingarnar, loforð um að þeim verði aflétt eru skammvin og má segja í mýflugumynd. Óttastjórnunin er allgjör og hamrað með sleggjunni stanslaust. 

Þetta hræðir mig mikið meira en Kó-róna-veiran. Í öllum fréttatímum eru fréttir af smitum og vandræðum heilbrigðisstéttanna. En þau vanræði eru meira fráflæðisvandi, frekar en drepsóttin Covid, sem er ekki nein alvöru drepsótt, því að stærsti hluti smitaðrar verða lítið eða ekkert veikir. Vissulega veikjast sumir alvarlega, en alls ekki nógu margir til að hægt sé að réttlæta þessar aðgerðir sem hafa lamandi áhrif á allt mannlíf og rekstur fyrirtækja. Við þetta verður ekki unað og það er kominn tími til að við sem að sjáum þetta sem ógn við frelsi og lýðræðið förum að hafa mikið hærra en hingað til. Krefjumst þess að RUV sem við erum skylduð í sköttunum okkar til að greiða til og á að vera miðill allra landsmanna, fari að hleypa okkar röddum að líka, á því eigum við fullan rétt.