UPPLIFUNAR FERÐAÞJÓNUSTA - HVAÐ ER ÞAÐ?

Það sem að markaðsfræðingar í ferðaþjónustu hafa boðað síðastliðin ár er  „ UPPLIFUNAR-FERÐAÞJÓNUSTA“  það er nútíðin og framtíðin. Aukin eftirspurn eftir upplifun, framar öllu öðru.

Hér kemur smá saga; Þegar að við hjónin kynntumst stunduðum við hjólreiðar af miklu kappi. Við ferðuðumst bæði hér heima og einnig erlendis, á fjallahjólum. Vorum með allt sem við þurftum á hjólunum. Árið 1992 fórum við okkar fyrstu ferð yfir hálendið, nánar tiltekið Kjöl, frá Akureyri og yfir til Selfossar í suðrinu.  Þegar að við bæði þreytt og banhungruð komum yfir á Geysi í Haukadal, var þar fyrir smáskúr, sem þjónaði hlutverki sjoppu og afgreiddi bensín. Meira var nú ekki í boði á þessum slóðum í denn tíð. Við fengum hins vegar frábærar viðtökur, fengum allt frítt sem við gátum í okkur látið, pylsur, prins polo og kók í gleri, fyrir það eitt að hafa sem íslendingar afrekað að hjóla yfir Kjöl. Allar götur síðan ilja ég mér við þessa minningu. Frábær íslensk gestrisnin.

Af þessari sögu má dæma að ekki var mikið í boði, fyrir utan Reykjavík og kannski Akureyri, fyrir ferðamanninn að njóta í mat og drykk á því herrans ári 1992. Tveimur árum seinna fórum við í brúðkaupsferð til Skotlands, tókum að sjálfssögðu hjólin okkar með og lögðum af velli 900 km á þremur vikum. Við byrjuðum í Glasgow, þræddum austurströndina, með viðkomu í Edinburgh til Aberdeen. Á Austurströndinni er mikið af þorpum og litlum bæjum. Ég heillaðist af þjónustustiginu sem var í boði, allstaðar BB og litlir krúttlegir veitingastaðir, barir og kaffihús. Eftir því sem að þorpin voru minni, því betri og fullkomnari voru tjaldstæðin, alveg í öfugum formerkjum við það sem ég þekkti frá Íslandi. Einnig var mikið um allskonar lítil söfn, auðvitað kastala og fl. Mér fannst þetta eins og að ganga inní málverk frá impressionist-a tímabilinu, allt svo gamalt, en vel við haldið. Sveitirnar alveg sérlega snyrtilegar og fallegt í kring um bæjarstæðin. Þetta var kultúr sjokk.

Á síðastliðnum árum höfum við íslendingar verið að byggja upp ferðaþjónustufyrirtæki, bæði lítil og stór til að mæta auknum áhuga á landi og þjóð. Allt í kring um landið hefur fólk með hugviti og krafti byggt upp starfssemi sem er meira í líkingu við það sem að ferðamenn fá notið annarsstaðar, þetta sem við köllum „Local“ upplifun, beint frá býli, eða framleitt á staðnum, eitthvað sér íslenskt og reynt að kynna fyrir ferðamanninum allt það besta sem að landið getur boðið uppá. Allskonar ferðir um hálendið, jökla og ár, ferðamaðurinn hefur drukkið í sín einstaka náttúrufegurð og notið þjónustu sem að við Íslendingar getum verið stolt af. Við höfum lagt okkur fram við að komast frá sjoppu-menningunni, yfir í gömlu góðu sveitagestrisnina, þar sem allt það besta sem við getum boðið upp á er teflt fram. Svo ég tali nú ekki um okkar einstöku laugamenningu, sem fyrir finnst hvergi eins og á Íslandi, sundlaug í hverju „Krummaskuði“ eða þannig, ha, ha ...

Þessi uppbygging hefur styrkt byggðirnar, fólk hefur skapað sjálfum sér og öðrum atvinnu og eins og Íslendingar uppgötvuðu í sumar, að þá er bara alveg frábærlega gaman að ferðast um Ísland og margt meiri háttar skemmtilegt í boði fyrir ferðamanninn, sem ekki áður var. UPPLIFUN!

Það sem hefur tekið mörg ár að byggja upp með blóði, svita og tárum, er nú verið að slátra með andvara- og þekkingarleysi á greininni. Hvað er á bak við allt þetta. Að stærstum hluta eru þetta lítil fyrirtæki – með fáum starfsmönnum og alveg niður í einyrkja. Eins og regluverkið er í kring um atvinnulífið á Íslandi, þá rúmast þessir aðilar þar ekki inni, því miður og því þarf mun sértækarI og viðameiri aðgerðir en boðað er. Viljum við rústa þessu öllu, ÖLLU sem hefur áunnist vegna andvaraleysis. Við þurfum aðgerðir núna. EKKI GLEYMA ÞVÍ AÐ ÞESSU FÓLKI ER EKKI UM AÐ KENNA HVERNIG KOMIÐ ER – ÞETTA ERU HAMFARIR Á HEIMSVÍSU!