Opið bréf til Stjórnvalda - ein bara að springa af gremju

Komið þið sæl, ég velti fyrir mér hvernig vextir stuðningslána til fyrirtækja fóru á innan við þremur árum úr 1% í 8.75%

Ég tók þetta lán fyrir mitt fyrirtæki í góðri trú að þetta væri sérstakur stuðningur með vöxtum sem að héldust fastir á lánstíma. Mér fannst reyndar að þetta hefði frekar átt að vera styrkur, en ekki lán, þar sem að reglur Stjórnvalda gerðu fyrirtækjum í minni stöðu ómögulegt að reka sig. Hins vegar það, að ef ég hefði ekki tekið lánið, þá hefði mitt fyrirtæki ekki verið styrkhæft, þegar að þær aðgerðir loksins tóku að kræla á sér upp undir ári eftir að Covid skall á í marz 2020 og allir viðskiptavinir hurfu í einum vettvangi, þ.e. ekki fyrr en í jan – feb 2021 til umsóknar, voru ekki greiddir út fyrr en í marz – maí 2021.

Ég rek ferðaþjónustufyrirtæki úti á landsbyggðinni – veitingastað sem að þarf mikið af starfsfólki í þjónustu og eldamennsku. Við höfum tekið á okkur þvílíkar hækkanir frá birgjum, launakostnað og glæpsamlegar vaxtahækkanir bankastofnana studdar dyggilega af stjórnvöldum.

Ég hreinlega botna ekkert í því á hvaða plánetu þið búið sem eigið að heita hæf til að stjórna þessu landi og þjóna almenningi. Ef að ekki væri fyrir einkaframtakið, þá væri ekkert Ríkisbákn til, því ekki er það sjálfbært sem rekstrareining.

Hvað er það sem að vakir fyrir ykkur, ef einungis fjármálafyrirtæki eru tryggð fyrir öllu tapi, en við hinir litlu og meðalstóru vesalingar megum bara rúlla. Bankarnir tapa engu, þið borgið þeim, allt Ríkistryggt vegna þeirra, en síðan má ekki skattleggja þá of skart, ekki skera niður hagnaðinn, svo að þeir geti nú áfram byggt sínar hallir og lifað sínu lífi. Þeir vaða áfram með ofurvöxtum og þjónustugjöldum, ef þeir svo mikið sem prumpa, þá skal almenningur og litlu fyrirtækin rekin af venjulegu fólki en ekki fjármála gúrúum, bara borga eða rúlla.  

Ég er reið, já ÆVAREIÐ !!! ´

Í einfeldni minni hélt ég að ég gæti bara endurfjármagnað þetta svokallaða stuðningslán og komið því í það form að mitt fyrirtæki gæti greitt það, en NEI, þá var mér tjáð að það mætti ekki, bankinn endurfjármagnar ekki þessi lán og tapar Ríkisábyrgðinni, alveg sama þó að allt sé í skilum hjá fyrirtækinu – engar svartar syndir. Það bara má ekki.

Hvað á það að þýða að láta sem að Covid hafi aldrei skeð og gleyma okkur, sem erum að reyna að standa í lappirnar og reka okkur áfram, láta sem við séum ekki til.

Nánast aldrei minnst á það í þingsal að enn séu byrgðar á okkar herðum. Við erum ekki búin að ná jafnvægi korteri eftir Covid. Við getum ekki og eigum ekki að bera aftur alla ábyrgð á því að þetta land jafni sig aftur efnahagslega. Ferðaþjónustan gerði það eftir hrunið og enn og aftur er sú krafa að við eigum bara að redda þessu. Ég segi NEI – við eigum ekkert að redda þessu, við eigum öll að taka þá ábyrgð og ekki síst Stjórnvöld. Ég vil samtal og ég vil að okkur sé gert það raunverulega kleift að geta greitt til baka þessi lán og þeim sé breitt í þolinmótt fé, að hægt sé að semja á forsendum fyrirtækjanna á þann hátt sem að hægt er, en ekki sem snara að hengja okkur í. Eins að vextirnir séu lægri á þessum lánum, en ég var svo vitlaus að halda að þeir yrðu það áfram, en svo er bara alls ekki.

Ég verð að segja að ég upplifi að ég sé í viðskiptum við Mafíuna en ekki lög verndaðar fjármálastofnanir, þeim leyfist að blóðmjólka almenning með gjaldtökum fyrir minnsta viðvik og vaxtaokri, sem að er engu líkt, allt með blessun Stjórnvalda.

 

Með kv. G. Helga Ingadóttir

Athugasemdir

[Sigurður Kristján Hjaltested, 1.8.2023 kl. 11:39]

Því miður Helga, mafían er og eru stjórnvöld og allt

embættismanna kerfið eins og leggur sig.

Engva hjálp þaðan að fá.

[Guðmundur Ásgeirsson, 1.8.2023 kl. 14:35]

Á sama tímabili, á innan við þremur árum, hafa vextir húsnæðislána farið úr um 3% upp í rúm 10%. Það er vegna viðbragða seðlabankans við verðbólgu sem er bein afleiðing þeirrar stórfelldu peningaprentunar sem stjórnvöld réðust í á meðan faraldurinn svokallaði stóð yfir og langmestu af því peningamagni var beint til fyrirtækja. Afleiðingarnar af þessum aðgerðum bitna núna mjög harkalega á heimilum landsins. Munurinn er sá að fyrirtæki geta farið í þrot án þess að eigendurnir tapi öðru en hlutafénu, en fari heimili í þrot verður heimilisfólkið húsnæðislaust.